Ashura

قسمت سوم

   
تحریف ناپذیری قیام عاشورا از طریق خطبه حضرت زینب (سلام الله علیها) در کوفه

Irreversibility of Ashura uprising through Majesty Zeinab’s sermon in Kufa

هنگامی که زنان کوفه با مشاهده اوضاع واحوال کاروانیان حسینی گریه می‌کردند و گریبانهای خود را چاک می‌کردند و مردانشان با آنها همراهی می‌کردند و بی‌تابیها می‌کردند، حضرت زینب (سلام الله علیها) به مردم نهیب زد که خاموش باشید! با این نهیب، نه تنها آن جماعت انبوه ساکت شدند بلکه زنگ شتران نیز از صدا افتاد.

When the women of Kufa observing the situation of the caravans of the Husseinis, were crying and, their husbands were accompanying them and whispering, Zaynab (peace be upon her) urged the people to be silent! Not only were those crowds silent, but also the sound of the camel buzzing..

آنگاه حضرت زینب (سلام الله علیها) پس از حمد و ستایش پروردگار و درود بررسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) خطاب به آنان فرمود: «ای مردم کوفه ! ای جماعت نیرنگ وافسون و بی بهرگان ازغیرت !اشک چشمتان خشک مباد و ناله هایتان آرام نگیرد.

Then Zaynab (peace be upon her), after praising God and Greetings upon the prophet (peace be upon him), said:
“O people of Kufa! O deceitful community without zeal! Do not dry the tears of your eyes and do not let your groans calm down

مثل شما مثل آن زنی است که تار وپود در هم بافته خود را به هم ریزد و رشته های آن را از هم بگسلد ، شما سوگندهایتان را دست‌آویز فساد و نابودی خود قرار دادید

Like you, it’s like the woman who knit her weave and twine her strands together., You have made your oaths hang on your corruption and destruction.

شما چه دارید جز لاف، غرور، دشمنی و دروغ ؟

What do you have except bragging, pride, enmity and grief?

و بسان کنیزان خدمتکار، چاپلوسی و سخن‌چینی کردن؟

Like servant maids, you flatter and talk.

و همانند سبزه‌ای که از فضولات حیوانی تغذیه کند و برآن می‌روید و یا چون نقره‌ای که روی گورها را بدان زینت و آرایش کنند؛ دارای ظاهری زیبا ولی درونی زشت و ناپسند!

And like a vegetable that feeds on animal waste, or as a silver adornment on the graves, it has a beautiful but ugly interior look!

برای آخرت خود چه بد توشه‌ای اندوخته و از پیش فرستادید تا خدای را به خشم آورید و عذاب جاودانه او را به نام خود رقم زنید!

How badly have you forsaken the Hereafter, and sent them forth to anger God and make his everlasting torment in your name!

آیا شما (شمایی که سوگندهایتان را نادیده گرفتید و پیمانهایتان را گسستید) برای برادرم حسین گریه می‌کنید؟

Do you cry for my brother Hussein (the one you took your oath of office and broke your covenants)?

بگریید که شما شایسته گریستنید، بسیار بگریید و اندک بخندید که ننگ (این کشتار بیرحمانه) گریبانگیر شماست و لکه‌ی ننگ ابدی بر دامان شما خواهد ماند، آنچنان لکه ننگی که که هرگز از دامان خود نخواهید شست

Cry, you deserve to cry, cry a lot, and laugh at the disgrace that is cruel to you, but the eternal disgrace of your grief will remain, the stigma you will never wash .

و چگونه می‌خواهید این لکه ننگ را بشوید در حالی که جگر گوشه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم) و سید جوانان بهشت را به افسون و نیرنگ کشتید؟همان کسی که درجنگ پناهگاه شما بود و درصلح مایه آرامش و التیام شد

And how do you want to wash away this stigma while killing the beloved of God’s Messenger (peace be upon him) and the youth of Paradise with charm and deception? The one who sought refuge in the war and rested in peace

ادامه دارد…

Imam Sadiq (pbuh) said:

  Thank God that among the people, those who come to us and come to us and call us praise and prayers.

 Soleil al-Shi’a, p. 10, p. 469

عزاداری سید و سالار شهیدان حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السلام در سیرجان

حداقل ثوابی که نصیب زائر امام حسين(ع) می شود…

قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى (ع) أَدْنَى مَا يُثَابُ بِهِ زَائِرُ الْحُسَيْنِ (ع) بِشَاطِئِ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَايَتَهُ أَنْ يُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

??امام موسى کاظم عليه السّلام فرمودند:

كمترين ثواب و اجری كه به زائر امام حسين عليه السّلام در كنار شط فرات می دهند، اين است كه گناهان گذشته و آينده ‏اش را مى ‏آمرزند، مشروط به اين كه حق و حرمت و ولايت آن حضرت را بشناسد.

?كامل الزيارات، ص: 153

على بن احمد رحمة اللَّه عليه از محمّد بن يعقوب، از على بن محمّد از كسى كه ذكرش نموده از محمّد بن سليمان، از عبد اللَّه بن جنيد تفليسى از رزين، وى مى‏گويد:
حضرت ابو عبد اللَّه جعفر ابن محمد الصادق عليه السّلام فرمودند:
هنگامى كه حضرت حسين بن على عليهما السّلام را با شمشير زدند و آن جناب روى زمين سقوط كرد، سرعت و شتاب كردند كه سر مباركش را قطع كرده و ببرند منادى در اين وقت از جانب عرش نداء داد: اى امّت ظالم و ستمگرى كه بعد از پيامبرتان گمراه شديد خدا موفّقتان نكند كه عيد قربان و فطر را درك كنيد، سپس راوى گفت، امام عليه السّلام فرمودند: به خدا سوگند موفّق نشده و نخواهند شد تا وقتى كه منتقم خون حسين عليه السّلام قيام كند.

منبع: علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏2، ص: 261

امام صادق عليه السّلام فرمود:

*در تربت قبر حسين عليه السّلام درمان هر دردى است و آن بزرگترين داروهاست.
*و نيز فرمود: هر گاه آن را بخوردى بگو: «اى خداى اين تربت مبارك و خداى آن وصيّي كه در آن دفن شده است، بر محمّد و آل او درود فرست، و آن را دانشى پرسود و روزيى فراوان و درمانى از هر درد قرار ده.
*و نيز فرمود: حريم قبر حسين عليه السّلام از هر جانب قبر تا شعاع پنج فرسنگ است.

منبع: ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج‏3، ص: 525 ، شماره احادیث: 3204- 3205- 3206

در روايت حنان بن سدير از پدرش آمده است كه گفت: امام صادق عليه السّلام بمن فرمود: اى سدير، هر روز بزيارت قبر حسين عليه السّلام مى‏‌روى؟ عرضه داشتم نه فدايت شوم، فرمود: چه جفاست اين كار شما، آيا در هر ماه زيارت ميكنى، عرض كردم: نه، فرمود: سالى يك بار بزيارت ميرويد؟ عرض كردم گاهى، فرمود: يا سدير چقدر نسبت به حسين عليه السّلام جفا و بى‏‌مهرى است از شما آيا نمى‏‌دانى كه خداى تعالى را هزار هزار فرشته گردآلود و موى پريشان است كه بر حسين عليه السّلام ميگريند و پيوسته زيارت مى‌‏كنند و خستگى نمى‏‌پذيرند، و چه مى‏‌شود ترا كه هر هفته پنج بار بزيارت حسين عليه السّلام بروى يا روزى يك بار، عرضه داشتم: فدايت شوم ميان من و قبر او فرسخها است؟ فرمود: بر بام خانه خود رو و بجانب راست و چپ بنگر سپس سر خود را به سوى آسمان بالا بر سپس بسوى قبر توجّه نما و بگو:
«السّلام عليك يا أبا عبد اللّه السّلام عليك و رحمة اللَّه و بركاته»
نوشته خواهد شد براى تو يك زيارت، و هر زيارتى را ثواب يك حجّ و يك عمره باشد، سدير گويد: بسا مى‏‌شود كه من اين كار را در يك ماه بيست بار انجام مى‌‏دهم.

ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج‏3، ص: 524، حدیث شماره ی 3203

امام صادق علیه السلام فرمود:

سجده بر خاك قبر امام حسين عليه السّلام (سجده ‏كننده را) تا زمين هفتم نورانى می‌سازد يا نورى مى‏‌بخشد كه فروغ آن تا به زمين هفتم ميرسد.
و هر كس سبحه‏اى (يا باصطلاح تسبيحى) از خاك يا گل قبر امام حسين عليه السّلام با خود داشته باشد نام او را در شمار مسبّحان و تسبيح گويان مى‌‏نويسند هر چند با آن ذكرى نگويند و تسبيحى نكند، و البتّه تسبيح كردن با انگشتان يا حساب تسبيح و ذكر گفتن را با انگشتان نگاه داشتن بهتر و با فضيلت‏تر است تا با ساير چيزهاى ديگر زيرا از آن انگشتان در روز قيامت (براى اعمالى كه مرتكب شده‌‏ايد در وقتى كه آن را بدست داشته‏‌ايد) پرسش مى‏‌كنند و شهادت ميگيرند.

*ترجمه ی کتاب من لا یحضره الفقیه، جلد اول، صفحه ی 408 حدیث 289