ثوب عتیق
امام حسین علیه السلام «ثوب عتیق» را از زینب خواست.لباسی که متعلق به حضرت ابراهیم (علی نبینا و علیه السلام) بود وجبرائیل آن را از طرف خداوند برایش آورد تا او را از آتش نجات داد. آتشی که به اندازه کوهی بود و هیچ مفری از آن نبود جز لطف و مدد الهی که شامل پیامبرش شد.لباسی که آتش را بر ابراهیم سرد و گلستان کرد.
آیا تا به حال از خود پرسیده اید چرا این لباس آتش فتنه یزیدیان را بر امام و فرزند امام و برادر امام و فرزند رسول خدا و فرزند سیدة نساءالعالمین خاموش نکرد؟!!
شاید این طور بیش از پیش به پستی و پلیدی شمر و یزیدیان پی برده و به مظلومیت امام حسین علیه السلام و خاندان مطهرش رسیده باشیم.
جایی که کفر و ظلم و ریا و شرارت و خباثت و گمراهی تمام در مقابل ایمان و راستی و عدالت و حق تمام قرار گرفته است، «ثوب عتیق» نشانی دیگر بر مظلومیت حجت خداست. گاهی حکمت خداوند بر آن است تا لباس را مایه سردی و نجات قرار دهد و گاهی آن را وسیله ای بر رسوایی کفر و ظلم و بیداری امت قرار ده.
