The Significance and Virtue of Ziyaraat Ashura
The above incidences clearly convey the virtues and significance of Ziyarat Ashura - both in this world and the Hereafter. Now let us have a look at those traditions that indicate and highlight the merits of reciting Ziyarat Ashura and also substantiate the above incidents.
Alqamah bin Mohammed ibn Hazrami (r.a.) narrates “I requested Imam Baqir (a.s.) to teach me a dua that I should recite on the day of Aashoora after the reciting the Ziyaarat of Imam Husain (a.s.) - from near his (a.s.) grave or from a distance.” Imam (a.s.) replied:
شبهات عزاداری
آیا عزادارى براى امام حسین علیه السلام، در زمان امامان علیهم السلام سابقه دارد؟
بلى، در اینجا تنها به ذکر نمونه هاى اندکى از آنچه که در تاریخ نقل شده، بسنده مى کنیم:
1. عزادارى بنى هاشم در ماتم سیدالشهدا؛ از امام صادق علیه السلام روایت شده است: «پس از حادثه عاشورا هیچ بانویى از بانوان بنى هاشم، سرمه نکشید و خضاب ننمود و از خانه هیچ یک از بنى هاشم دودى که نشانه پختن غذا باشد، بلند نشد تا آنکه ابن زیاد به هلاکت رسید. ما پس از فاجعه خونین عاشورا پیوسته اشک بر چشم داشته ایم»[1].
2. عزادارى امام سجاد علیه السلام؛ حزن امام سجاد علیه السلام بر آن حضرت به صورتى بود که دوران زندگى او، همراه با اشک بود. عمده اشک آن حضرت بر مصایب سیدالشهداء علیه السلام بود و آنچه بر عموها، برادران، عموزاده ها، عمه ها و خواهرانش گذشته بود تا آنجا که وقتى آب مى آوردند تا حضرت میل کند، اشک مبارک شان جارى مى شد و مى فرمود: چگونه بیاشامم در حالى که پسر پیامبر را تشنه کشتند؟![2] و مى فرمودند: «هرگاه شهادت اولاد فاطمه زهرا علیهاالسلام را به یاد مى آورم گریه ام مى گیرد».[3]
امام صادق علیه السلام به زراره فرمود: «جدم على بن الحسین علیه السلام هرگاه حسین بن على علیه السلامرا به یاد مى آورد، آن قدر اشک مى ریخت که محاسن شریفش پر از اشک مى شد و بر گریه او حاضران گریه مى کردند».[4]
3. عزادارى امام محمد باقر علیه السلام؛ امام باقر علیه السلام در روز عاشورا براى امام حسین علیه السلام مجلس عزا برپا مى کرد و بر مصایب آن حضرت گریه مى کردند. در یکى از مجالس عزا، با حضور امام باقر علیه السلام کمیت شعر مى خواند، وقتى به اینجا رسید که: «قتیل بالطف …»، امام باقر علیه السلام گریه زیاد کرده، فرمودند: «اى کمیت! اگر سرمایه اى داشتیم در پاداش این شعرت به تو مى بخشیدیم؛ اما پاداش تو همان دعایى است که رسول خدا صلى الله علیه و آله درباره حسان بن ثابت فرمودند که همواره به جهت دفاع از ما اهل بیت علیهم السلام، مورد تأیید روح القدس خواهى بود».[5]
4. عزادارى امام صادق علیه السلام؛ امام موسى کاظم علیه السلام مى فرماید: «چون ماه محرم فرا مى رسید، دیگر پدرم خندان نبود؛ بلکه اندوه از چهره اش نمایان مى شد و اشک بر گونه اش جارى بود، تا آنکه روز دهم محرم فرا مى رسید. در این روز مصیبت و اندوه امام به نهایت مى رسید. پیوسته مى گریست و مى فرمود: امروز، روزى است که جدم حسین بن على علیه السلام به شهادت رسید».[6]
5. عزادارى امام موسى کاظم علیه السلام؛ از امام رضا علیه السلام نقل شده است که فرمود: «چون ماه محرم فرا مى رسید، کسى پدرم را خندان نمى دید و این وضع ادامه داشت تا روز عاشورا: در این روز پدرم را اندوه و حزن و مصیبت فرا مى گرفت و مى گریست و مى گفت: در چنین روزى حسین را که درود خدا بر او باد، کشتند».[7]
6. عزادارى امام رضا علیه السلام؛ گریه امام رضا علیه السلام در حدى بود که فرمودند: «همانا روز مصیبت امام حسین علیه السلام، پلک چشمان ما را مجروح نموده و اشک ما را جارى ساخته است».[8]
دعبل خدمت حضرت رضا علیه السلام آمد. آن حضرت درباره شعر و گریه بر سیدالشهدا علیه السلام کلماتى چند فرمودند؛ از جمله اینکه: «اى دعبل! کسى که بر مصایب جدم حسین علیه السلام گریه کند، خداوند گناهان او را مى آمرزد. آنگاه حضرت بین حاضران و خانواده خود پرده اى زدند تا بر مصایب امام حسین علیه السلام اشک بریزند».
سپس به دعبل فرمودند: «براى امام حسین علیه السلام مرثیه بخوان، که تا زنده اى تو ناصر و مادح ما هستى، تا قدرت دارى از نصرت ما کوتاهى مکن». دعبل در حالتى که اشک از چشمانش مى ریخت، قرائت کرد:
أفاطم لوخلت الحسین مجد لا
و قد مات عطشانا بشط فرات
صداى گریه امام رضا علیه السلام و اهل بیت آن حضرت بلند شد.[9]
7. عزادارى امام زمان(عج)؛ بنابر روایات، امام زمان(عج) در زمان غیبت و ظهور بر شهادت جدّشان گریه مى کنند. آن حضرت خطاب به جد بزرگوارشان سیدالشهدا علیه السلام مى فرمایند:
«فلئن اخرتنى الدهور و عاقنى عن نصرک المقدور، و لم اکن لمن حاربک محاربا و لمن نصب لک العداوة مناصبا فلاَنْدُبنّک صباحا و مساء و لابکین لک بدل الدموع دما، حسرة علیک و تأسفا على ما دهاک»[10]؛ «اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و دور ماندم از یارى تو و نبودم تا با دشمنان تو جنگ کنم و با بدخواهان تو پیکار نمایم؛ هم اکنون هر صبح و شام بر شما اشک مى ریزم و به جاى اشک در مصیبت شما خون از دیده مى بارم و آه حسرت از دل پر درد بر این ماجرا مى کشم».
در سوگ تو با سوز درون مى گریم
از نیل و فرات و شط، فزون مى گریم
گر چشمه چشم من، بخشکد تا حشر
از دیده به جاى اشک، خون مى گریم[11]
پی نوشت ها منبع:
____________http://www.ahlebayt.porsemani.ir______
[1]. نگا: امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، ص 145.
[2]. بحارالانوار، ج 44، ص 145.
[3]. خصال، ج 1، ص 131.
[4]. بحارالانوار، ج 45، ص 207.
[5]. مصباح المتهجد، ص 713.
[6]. امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، ص 143.
[7]. حسین، نفس مطمئنة، ص 56.
[8]. بحارالانوار، ج 44، ص 284.
[9]. همان، ج 45، ص 257.
[10]. بحارالانوار، ج 101، ص 320.
[11]. مصطفى آرنگ به نقل از اشک حسینى، سرمایه شیعه، ص 66.
عزاداری
به نام خدا
ماه محرم از راه میرسه!!.
خیلی ها به استقبال این ماه میرن واز الان بیرقهای عزا را بر سر در منازلشون آویزان کردن.
اما در این بین کسانی هستن که فقط قرآن را قبول دارند وبراشون سؤاله که آیا این عزاداریها ریشه قرآنی دارد؟؟ آیا خداوند هم روضه خوانی کرده ؟؟حکم عزاداری از منظر قرآن چیه؟؟
آیات فرآن نسبت به عزاداری به دودسته تقسیم میشود:
1)آیه ای که دلالت بر جوازعزاداری میکند:
سوره مبارکه مائده آیه35
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وَ جَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿35﴾
لفظ وسیله در این آیه اطلاق دارد وعمومیت را بیان میکند.در واقع هر چیزی که به معنای کار خیر یا معروف باشد میتواند مصداق این وسیله باشد.پس عزاداری برای ائمه معصومین هم مصداق این وسیله است که تمسک به آن سبب رستگاری میشود.
2)آیه ای که دلالت بر رجحان عزاداری میکند:
الف)سوره مبارکه حج آیه 32
ذٰلِکَ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ ﴿32﴾
یکی از شعائر الهی که میبایست نمود داشته باشد وبزرگ جلوه داده شود عزاداری است.
ب)سوره شوری آیه32ذٰلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لاَ أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ ﴿23﴾
مودة به معنای اظهار علاقه شدید همراه باتسلیم شدن است.کلمه مودة با محبت تفاوت دارد. مودت به معنای اظهار علاقه همراه با تسلیم است اما محبت یعنی صرف اظهار علاقه است که ممکن است تسلیم همراه آن باشد یا نباشد.
مصداق قربی در روایات منقول از شیعه واهل سنت:علی وفاطمه وابناهما…
3)آیه ای که خودش نوعی مرثیه خوانی است.
خداوند متعال در سوره مبارکه بروج آیات 4_7 روضه اصحاب أخدود را میخواند:قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿4﴾النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿5﴾إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿6﴾وَ هُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿7﴾وَ مَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلاَّ أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿8﴾
نتیجه گیری: عزاداری امری است که از منظر فقهی یا جایز است ویا رجحان دارد.و این مبحث ریشه قرآنی دارد.
ایوان نجف
?????
?علی کیست؟
?علی قرة العین است..
?امیر عالمین است…
?و نور ثقلین است…
?وهم فاتح خندق ،
?جبل و بدر و حنین است…
?علی نور دو عین است…
?اب الساقی این میکده عشق حسین است…
?بنازم ید خیبر شکنش را…
?حسین و حسنش را….
?و زینب گل زهرا صفت یاسمنش را…
?کنم هر نفس آویز به گوشم سخنش را…
?به کوثر ندهم قطره آب دهنش را…
?علی کیست؟
?همانی که پیمبر زده مهر مسلمان شدنش را…
?به عالم ندهم یک سر تار کفنش را.
?علی کیست؟
?علی علم یقین است …
?علی حبل متین است…
?علی نور مبین است…
?علی لنگر عرش است و زمان است و زمین است…
?امیر ملک دین است…
?یگانه سرور مطلبین است…
?علی سید کل مسلمین است…
?بدانید فقط شاه نجف علی امیر مومنین است…
?علی کیست؟
?️علی کل صلاة است…
?️قعود است و قیام است…
?️رکوع است و سجود است و سلام است…
?️علی حج و زکات است…
?️علی باب نجات است…
?️علی سرور کل کائنات است…
?️علی حکم تمام ممکنات است…
?️علی حی و ممات است…
?️علی معنی کل صلوات است…
?️علی زینت بعد صلوات است…
?️علی شیر خدا شاه نجف یک تنه زهرایی محض است.
?علی کیست؟
?علیً اسدالله…
?علیً ولی الله…
?علیً حجت الله…
?علی دست خداوند…
❣️نظر ﮐﻦ ﺑﺮ ﻋﻠﯽ ﺟﺎﻧﺎ,ﺑﺒﯿﻦ ﺁﻥ ﺁﯾﺖ ﮐﺒﺮﺍ :
❣️ﻋﻠﯽ ﻋﻘﻞ
❣️ﻋﻠﯽ ﻋﺎﻗﻞ
❣️ﻋﻠﯽ ﺩﺍﻧﺶ
❣️ﻋﻠﯽ ﺩﺍﻧﺎ
❣️ﻋﻠﯽ ﺭﺍﺯ
❣️ﻋﻠﯽ ﺣﮑﻤﺖ
❣️ﻋﻠﯽ ﻫﻤﺖ
❣️ﻋﻠﯽ ﺭﺃﻓﺖ
❣️ﻋﻠﯽﻣﻌﻠﻮﻝ
❣️ﻋﻠﯽ ﻋﻠﺖ
❣️ﻋﻠﯽ ﻫﻤﺘﺎ
❣️ﻋﻠﯽ ﺗﻨﻬﺎ
❣️ﻋﻠﯽ ﻓﻀﻞ
❣️ﻋﻠﯽ ﻓﺎﺿﻞ
❣️ﻋﻠﯽ ﻋﺪﻝ
❣️ﻋﻠﯽ ﻋﺎﺩﻝ
❣️ﻋﻠﯽ ﺣﮑﻢ
❣️ﻋﻠﯽ ﺣﺎﮐﻢ
❣️ﻋﻠﯽ ﺩﯾﻦ
❣️ﻋﻠﯽ ﺩﻧﯿا
❣️ﻋﻠﯽ ﺩﺍﺩ
❣️ﻋﻠﯽ ﺩﺍﻭﺭ
❣️ﻋﻠﯽ ﯾﺎﺭ
❣️ﻋﻠﯽ ﯾﺎﻭﺭ
❣️ﻋﻠﯽ ﺻﺒﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﺻﺎﺑﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﻋﻠﻮ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﻋﻼ
❣️ﻋﻠﯽ ﺗﻮﺭﺍﺕ
❣️ﻋﻠﯽ ﻗﺮﺁﻥ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﻧﺠﯿﻞ
❣️ﻋﻠﯽ ﻓﺮﻗﺎﻥ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﻈﻬﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﻃﻬﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﺯﻫﺪ
❣️ﻋﻠﯽ ﺗﻘﻮﺍ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﻋﻠﻢ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﻓﻀﻞ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﻋﺪﻝ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﮐﻤﻞ
❣️ﻋﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﺑﺮﺗﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﻬﺘﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﻮﻻ
❣️ﻋﻠﯽ ﺳﺮﻭﺭ
❣️ﻋﻠﯽﺭﻫﺒﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﺣﯿﺪﺭ
❣️ﻋﻠﯽ ﺻﻔﺪﺭ
❣️ﻋﻠﯽ ﺣﺴﻦ
❣️ﻋﻠﯽ ﺯﯾﻮﺭ
❣️ﻋﻠﯽ ﺯﯾﻨﺖ
❣️ﻋﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎ
❣️ﻋﻠﯽ ﻫﺎﺩﯼ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﻬﺪﯼ
❣️ﻋﻠﯽ ﺭﺍﺿﯽ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﺮﺿﯽ
❣️ﻋﻠﯽ ﻧﺎﺟﯽ
ﻋﻠﯽﻣﻨﺠﯽ
❣️ ﻋﻠﯽ ﺑﯿﻨﺶ
❣️ﻋﻠﯽ ﺑﯿﻨﺎ
❣️ﻋﻠﯽ ﻧﺼﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﻧﺎﺻﺮ
❣️ ﻋﻠﯽ ﻓﺘﺢ
❣️ﻋﻠﯽ ﻓﺎﺗﺢ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﺼﻠﺢ
❣️ﻋﻠﯽ ﻧﺎﺻﺢ
❣️ﻋﻠﯽ ﻓﺮﺩ
❣️ﻋﻠﯽ ﯾﮑﺘﺎ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﻄﻠﻊ
❣️ﻋﻠﯽ ﻃﺎﻟﻊ
❣️ﻋﻠﯽ ﻧﻮﺭ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﻧﻮﺍﺭ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﺮﺷﺪ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﺣﻤﺪ
❣️ﻋﻠﯽ ﯾﺎﺳﯿﻦ
❣️ﻋﻠﯽ ﻃﺎﻫﺎ
❣️ ﻋﻠﯽ ﺭﺧﺸﺎﻥ
❣️ﻋﻠﯽ ﺗﺎﺑﺎﻥ
❣️ﻋﻠﯽ ﻟﺆﻟﺆ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﺮﺟﺎﻥ
❣️ﻋﻠﯽ ﺳﺎﻗﯽ
❣️ﻋﻠﯽ ﮐﻮﺛﺮ
❣️ﻋﻠﯽ ﺯﻣﺰﻡ
❣️ﻋﻠﯽ ﺻﻬﺒﺎ
❣️ﻋﻠﯽ ﻋﺮﻓﺎﻥ
❣️ ﻋﻠﯽ ﻋﺎﺭﻑ
❣️ﻋﻠﯽ ﺍﺷﺮﻑ
❣️ﻋﻠﯽ ﺳﯿﺪ
❣️ﻋﻠﯽ ﻧﻄﻖ
❣️ﻋﻠﯽ ﻧﺎﻃﻖ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﻨﻄﻖ
❣️ﻋﻠﯽ ﮔﻮﯾﺎ
❣️ﻋﻠﯽ ﻗﺎﻑ
❣️ﻋﻠﯽ ﻧﻘﻄﻪ
❣️ﻋﻠﯽ ﻃﺎﻫﺎ
❣️ﻋﻠﯽ ﺣﺎﻣﯿﻢ
❣️ﻋﻠﯽ ﻗﺼﺪ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﻘﺼﺪ
❣️ ﻋﻠﯽ ﻣﻘﺼﻮﺩ
❣️ﻋﻠﯽ ﻣﻌﻨﺎ…
علی شاهد و علی ناظرو علی مشهود علی ابالحسنین هست و شوهر زه______________________را
سلام الله علیها
دلتنگ زیارت
این طالب بدم المقتول بکربلا
على بن احمد رحمة اللَّه عليه از محمّد بن يعقوب، از على بن محمّد از كسى كه ذكرش نموده از محمّد بن سليمان، از عبد اللَّه بن جنيد تفليسى از رزين، وى مىگويد:
حضرت ابو عبد اللَّه جعفر ابن محمد الصادق عليه السّلام فرمودند:
هنگامى كه حضرت حسين بن على عليهما السّلام را با شمشير زدند و آن جناب روى زمين سقوط كرد، سرعت و شتاب كردند كه سر مباركش را قطع كرده و ببرند منادى در اين وقت از جانب عرش نداء داد: اى امّت ظالم و ستمگرى كه بعد از پيامبرتان گمراه شديد خدا موفّقتان نكند كه عيد قربان و فطر را درك كنيد، سپس راوى گفت، امام عليه السّلام فرمودند: به خدا سوگند موفّق نشده و نخواهند شد تا وقتى كه منتقم خون حسين عليه السّلام قيام كند.
منبع: علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى، ج2، ص: 261
داروی درد ها
امام صادق عليه السّلام فرمود:
*در تربت قبر حسين عليه السّلام درمان هر دردى است و آن بزرگترين داروهاست.
*و نيز فرمود: هر گاه آن را بخوردى بگو: «اى خداى اين تربت مبارك و خداى آن وصيّي كه در آن دفن شده است، بر محمّد و آل او درود فرست، و آن را دانشى پرسود و روزيى فراوان و درمانى از هر درد قرار ده.
*و نيز فرمود: حريم قبر حسين عليه السّلام از هر جانب قبر تا شعاع پنج فرسنگ است.
منبع: ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج3، ص: 525 ، شماره احادیث: 3204- 3205- 3206